انعطاف پذیری

انبوهی از شواهد نشان میدهند که مخاطرات محیطی ، مانند فقر، تعامل های ناخوشایند خانواده و طلاق والدین، بیکاری، بیماری روانی، و سوء مصرف مواد، کودکان را برای مشکلات آتی آماده میکنند .

این چهار عامل از فرد در برابر عواقب زیانبار رویدادهای استرس زای زندگی، محافظت میکنند.

خصوصیت شخصی. هوش بالا و استعدادهایی که از لحاظ اجتماعی ارزشمند هستند(مثلا در موسیقی یا ورزش ها) عوامل محافظت کننده هستند.این عوامل احتمال اینکه کودک تجربیات تقویت کننده ای در مدرسه یا جامعه داشته باشد که تاثیر زندگی خانوادگی استرس زا را جبران کنند، افزایش می دهند .خلق و خو بسیار قدرتمند است .کودکان دارای صفات آسان گیر و معاشرتی ، نگرش خوشبینانه ای نسبت به زندگی دارند و از توانایی خاصی برای سازگار شدن با تغییر برخوردار هستند . ویژگی هایی که موجب واکنش های مثبیت دیگران میشوند . در مقابل کودکانی که از لحاظ هیجانی واکنش پذیر ، تند خو ، تحریک پذیر، تکانشی هستند اغلب عرصه را بر افراد پیرامون خود تنگ میکنند.

 رابطه صمیمانه با والدین . رابطه صمیمانه با حداقل یکی از والدین که محبت کند، انتظارات  بالای مناسبی داشته باشند، فعالیتهای کودک را زیر نظر بگیرد ، و محیط خانه را سازمان دهد ، به انعطاف پذیری کمک میکند .

مادر امیر رضا جان در جواب این سوالمون نوشته :وابستگی به کس یا چیزخاصی اصلا درست نیست چون از دست دادنشون لطمات جبران ناپذیری به بار میاره
ما بزرگترها باید حد اعتدال رو به فرزندمون اموزش بدیم که همه چیزو به اندازه بخوادواستقلال عاطفی داشته باشه وبتون در غیاب کسایی که خیلی میخوادشون جاشو با افراد دیگه پرکنه و اسیب نبینه

حمایت اجتماعی خارج از خانواده نزدیک. باثبات ترین نعمت کودکان انعطاف پذیر ، رابطه نیرومند با یک بزرگسال باکفایت و با محبت است که لزومی ندارد والد باشد . پدر بزرگ یا مادر بزرگ، خاله ، عمو یا آموزگاری که رابطه خاصی را با کودک برقرار میکند میتواند به انعطاف پذیری وی کمک کند .

امکانات و فرصت های جامعه .حمایت های جامعه ، نظیر مدارس خوب ، مراقبت از سلامتی ، و خدمات اجتماعی مناسب و در دسترس ، کتابخانه ها ، و مراکز تفریحی ، به بهزیستی والدین و کودکان کمک می کنند .  به علاوه ، فرصت هایی برای شرکت کردن در زندگی اجتماعی به کودکان بزرگتر و نوجوانان کمک میکنند تا بر ناملایمات غلبه کنند .